เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป ผ่านไปพร้อมใบไม้บาง ร่วงลงพริ้วปลิวลู่ลงทาง ดูใบไม้วางอ้างว้างเอกา
เหมือนรักที่จากฉันไป จากไปเหลีอไว้แต่น้ำตา หลั่งรินไหลท่วมใจท่วมขอบฟ้า ดังไฟรักพาฤทัย แหลกราญ
( * ) เพียงหวังไขว่คว้า ข้าเหลือแค่อาลัย สุดจะเอ่ยบอกใคร ยั้งใจมิให้หลงน้ำคำ
เหมันต์ยังผ่านเช่นเคย อย่าเลยฉันกลัวบอบช้ำ อย่าตอกย้ำ ในความทรงจำ โอ้เหมันต์อย่าผ่านมาเลย ( * )
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment