Funny Massage Chair :P

Here

------
Oh.. /boot and / need to be primary!

seminar

Conviction
conv(s->u) = 1/imp(s->~u)
it is generalized from improvement but taken negative case into consideration too.


Semi-Supervised Learning
using graph-based to connect nearest all instances in the datasets. Estimating the labels of unknown instances by energy propagation (or other functions) of connected instances.

Multiple-Instance Learning
we know the negative is all negative but for positive group is combined with at least one positive. An example of application is content-based image retrieval

ไม่ไหวแล้ว...เหนื่อยมาก

วันนี้ทดลองติดตั้ง Fedora Core 5
กับ compile apt ต่างๆ อันได้แก่ Apache (HTTP Daemon 2.2.2), MySQL (5.0.22), PostgreSQL (8.1.4), PHP (5.1.4)
ทุกตัวเป็นเวอร์ชั่นใหม่กิ๊กทั้งหมด ปัญหาตามมาล้านแปดมากมาย
หลักๆ ก็คือตำแหน่งของไฟล์ที่สร้างขึ้นไม่เหมือนเดิม ต้องหากันวุ่นวายอ้วกแตก
เพราะในแมนวลกับของจริง ไม่ตรงกันเลย ทั้ง library และ bin files
ประเด็นคือ จะใช้สอนพรุ่งนี้อยู่แล้วแต่ไม่สามารถทำให้มันจบลงในสามชั่วโมงแน่ๆ ถ้าทำตามแมนวลอ่ะนะ
พรุ่งนี้คงเหนื่อยอีกวันแหงๆ ภาวนาว่าขอให้อาจารย์สักคนว่าง เข้ามาช่วยด้วยเถิด.
-------
วันนี้มีคุณลุงโปรเฟสเซอร์จากเยอรมัน มาเยี่ยมชมที่แลบกันหลายคนทีเดียว
จากห้องเงียบๆ ก็เกิดอาการตลาดฝรั่งแตก ...จนต้องมีคนคอยปรามและเรียกตัวกันกลับไป
เพื่อไปเวียนห้องอื่นๆ ต่อ จริงๆ ก็ไม่มีอะไรจะคุยหรอก เรื่องงานวิจัยก็งั้นๆ เพราะทำคนละสายกัน
แต่ก็พูดนู่นถามนี่ไปเรื่อยๆ เพื่อจะเป็นเจ้าบ้านที่ดีต้อนรับอาคันตุกะ
ติดใจลุงอยู่คนนึง แกเห็นบูมเมอแรงที่ติดข้างตู้เราก็สนใจมาก เดินเข้ามาถามโน่นถามนี่
แกแนะนำวิธีปา และวิธีฝนให้มันเหวี่ยงกลับมาให้ซะด้วย ตั้งแต่ได้มาก็ยังไม่เคยลองเหมือนกัน
แกเล่าเรื่อง ที่แกบอกว่าตลกว่า ชนเผ่าอบอริจินต้องการที่จะทิ้งบูมเมอแรงแต่เขวี้ยงเท่าไหร่ๆ มันก็กลับมาทุกที
ก็เลยทิ้งไม่ได้ จำได้ว่าเคยอ่่านเรื่องนี้แล้วนะแม้จะเป็นครั้งแรกแต่ก็ไม่ตลกเลย ไว้วันหลังจะเอาเรื่องตลกที่คิดว่าตลกจริงๆ มาแปะดีกว่า... (จะได้รู้ว่าเส้นขำอยู่ระดับไหน)

อื่ม....มมม...มม

กลับมาอยู่เมืองไทยได้พักใหญ่แล้วแหละ แต่เพิ่งได้มีโอกาสกลับมาหาบล็อกอีกครั้งก็วันนี้เอง
ช่วงนี้รู้สึกแปลกๆ จิตใจไม่ปกติ ไม่ตั้งมั่น เลื่อนลอยอย่างหาหลักไม่ได้
คงเพราะมีหลายๆ เรื่องในชีวิตที่ต้องคิด วางแผน และตัดสินใจไปพร้อมๆ กัน
ทำให้เกิดความกลัวอนาคตขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ กลัวการตัดสินใจว่าดีที่สุดเหมาะที่สุดแล้วหรือยัง
ซึ่งบังคับให้เราต้องยอมรับผลทั้งดีและร้ายที่จะเกิดในอนาคตโดยปริยาย
แต่อย่างไร เวลาก็ไม่เคยหยุด ความทุกข์ความสุขก็ไม่เคยหยุดนิ่งเหมือนกัน
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับใจอย่างเดียวจริงๆ ถ้าท้อถ้าถอย แน่นอนว่าโอกาสก็ยากที่จะหวนคืนมาอีก
ภาระที่จะนำไปสู่เป้าหมายก็ยากยิ่งเสียเต็มกำลัง เลยอดสงสัยไม่ได้ว่าท่านทำได้อย่างไร
เป้าประสงค์ของท่านกับเราก็ไม่ต่างกันนัก แต่สถานะที่แตกต่างกัน เชื่อแน่ว่าอุปสรรคท่านต้องมากกว่าแน่นอน
ทำอย่างไรถึงจะเจริญรอยตามได้แค่เศษเสี้ยวธุลีก็ยังดี ทำอย่างไร ทำอย่างไร??

-------------------
มาเข้าชีวิตประจำวันดีกว่า
ตั้งใจว่าจะพยายามเขียนเพื่อเก็บข้อคิดความรู้ที่ได้ในแต่ละวัน (เป็นคนชอบคิด) และเพื่อเตือนความจำ (แต่ชอบลืม)
วันนี้นัดกับเพื่อนภาคคอมรุ่นเก๋าทั้งหลายที่ไม่ได้เจอกันเนิ่นนาน
นัดนี้นัดกันข้ามเดือนทีเดียว จองวันที่กันไว้เสร็จสรรพกันพลาด มานับๆ ดูแล้ว เรานัดกันปีละครั้ง แต่เผอิญปีที่แล้วไม่ได้ไป เลยเจอกันในรอบสองปีเลย
เพื่อนๆทุกคน(เท่าที่เจอเจ็ดท่าน) ยังสบายดีกันอยู่ เปลี่ยนงานการกันตามถนัด ขอบคุณในความน่ารักของเพื่อนๆ ที่ย้อนให้เราคิดถึงอดีตสนุกๆ ของเรากัน
แต่ขอโทษจริงๆ ที่วันนี้อาจจะดูไม่ร่าเริ่งเท่าไหร่ เพราะวันนี้ใจไม่ค่อยปกติ ไว้โอกาสหน้าหวังว่าเราจะเจอกันอีกนะ
"การรู้สึกสนิทใจกับใครแบบไม่มีเงื่อนไขนั้น ก่อให้เกิดความรู้สึกสุขใจแบบไม่มีที่สิ้นสุดเช่นกัน"