จ้องตากับความเหงา
ลานนา คัมมินส์
ในค่ำคืนที่เหว่ว้า ฉันนั้นจ้องตากับความเหงา
ชีวิตว่างเปล่า ไม่มีใคร
โลกของฉันมันเปลี่ยนสี ตั้งแต่เค้าทิ้งฉันไป
และ ฉันก็เหลือแค่ใจร้าวๆ
จะคิดถึงคำว่ารัก ทิ้งเลย ผ่านไปให้มันคุ้น
ให้ใจเคยอุ่นคุ้นความหนาว
จะยังไรก็ช่างมัน ก็จะคิดถึงวันเก่า
ดูซิ น้ำตาจะมีเท่าไร
เมื่อมันเหงาก็ต้องเหงา ยังไงต้องทน
ถนนของความเดียวดายยังอีกไกล
เมื่อมันเหงาก็ต้องเหงา ต้องอยู่ให้ได้
ชีวิตดำเนินต่อไป ขาดเค้าแล้วมันจะตาย ให้รู้ไป
ในค่ำคืนที่เหว่ว้า ฉันนั้นจ้องตากับความเหงา
ยอมรับความเศร้า ไม่ไปไหน
บอกตัวเองตั้งแต่นี้ ไม่มีเค้าไม่เป็นไร
จากนี้ต้องทำหัวใจให้ชิน
ชีวิตมันเหงาเพียงใดก็ต้องชิน
โดย ผู้ชายสายน้ำ
No comments:
Post a Comment