Monday, April 14, 2014

ดินแดนแห่งความเสรี

11 ชั่วโมงกับการเดินทาง ความคาดหวังที่คิดว่าความเป็นเมืองอุตสาหกรรม น่าจะมีบ้านเรือนอาคารอย่างหนาแน่น ตรงกันข้าม เมื่อเครื่องบินลดระดับ สิ่งที่ปรากฎต่อสายตาคือความเขียวขจีสลับกับท้องทุ่งข้าวสาลี และพื้นที่เปล่าที่เก็บเกี่ยวแล้ว และกลุ่มของบ้านเรือนที่กระจายตัวเป็นหย่อมๆ ถนนที่เรียบง่ายแต่ได้รับการวางมาแล้วอย่างดี เข้าถึงทุกพื้นที่ไร่นา แม้จะมีคดเคี้ยวบ้างแต่ก็มีขนาดเท่าๆกันตามมาตรฐาน กลุ่มต้นสนหนาแน่นอยู่กระจายเป็นหย่อมๆ อย่างเป็นระเบียบ ผิดจากสิ่งที่แต่เป็นในทางที่เห็นแล้วต้องทึ่งมากว่าผิดหวัง ว่าเมืองที่เจริญขนาดนี้ไฉนพื้นที่สีเขียวยังคงมากมายได้ขนาดนี้ สนามบินที่นี่ก็ดูเรียบง่าย ไม่ต้องหรูหราแต่มีฟังก์ชันอำนวยความสะดวกครบครัน การจัดตารางไฟลท์ช่วยได้เยอะทำให้ผู้โดยสารไม่เยอะ รับกระเป๋ากันได้สบายแม้กระเป๋าจะออกมาช้าสักหน่อย. การเดินทางเข้าเมืองก็สะดวกสบาย ออกสนามบินลงรถไฟได้เลย ที่น่าแปลกกว่าคือที่ซื้อตั๋วอยู่ในชานชาลา ไม่มีประตูกั้นใดๆ ทั้งสิ้น นั่นหมายความว่าไม่ซื้อตั๋วก็ขึ้นรถไฟได้เลย ถึงมาเป็นชื่อตอนว่า ช่างเสรีจริงๆ เมืองนี้ ประเทศนี้ แต่คิดว่าคนเมืองนี้คงมีความเคารพในตัวเองมากพอ ที่จะไม่ขโมยบริการ แม้จะสามารถทำได้ก็ตาม ทั้งนี้คงด้วยความเข้มงวดที่อาจแจ๊กพอตแตกโดนตรวจระหว่างทางแล้วต้องโดนปรับราคาแพงโข ก็เป็นได้ เริ่มสนุกกับการได้เรียนรู้ความคิดจิตใจของมนุษย์ในอีกซีกโลกหนึ่งละ

No comments: